ارتباطات PLC

ارتباطات PLC طی سالهای متمادی از زمان شروع کنترل کننده، رشد کرده و تغییر کرده است. نیازهای صنعتی و پیشرفت های فن آوری باعث شده است که ارتباطات PLC در حال پیشرفت باشد، و در این پست برخی از استانداردهای ارتباطی گذشته و حال و آینده ای که ممکن است در انتظار شما باشد را بررسی خواهیم کرد.

همکاران PLC در ارتباطات

PLC ها باید با تعدادی دستگاه مختلف ارتباط برقرار کنند. اول، دستگاههایی وجود دارند که جزئی از PLC هستند، مانند ورودی و خروجی از راه دور. بعد، PLC ها و دستگاه های کنترل دیگری مانند درایو موتور و کنترل کننده های سروو وجود دارند. ارتباط با برخی از انواع رابط های اپراتور نیز مانند اتصال به اینترنت اغلب مورد نیاز است. سرانجام، PLC ها اغلب با رایانه های شخصی در سطح سرور که برنامه های مختلف مرتبط با تولید را اجرا می کنند، ارتباط برقرار می کنند.

همه این ارتباطات به دو چیز نیاز دارد:

یک اتصال فیزیکی یا لایه، که سیم کشی و اجزای اتصال است، و
یک پروتکل مشترک، که زبان مشترکی است که به هر دستگاه اجازه می دهد بیت و بایت پیام های ارتباطی را بفهمد.

در ابتدای راه، ارتباطات PLC معمولاً اختصاصی بود و هر تأمین کننده اتصالات و پروتکل بسته خود را داشت. این ارتباطات را در بین محصولات یک تأمین کننده نسبتاً ساده می کرد، اما اگر تصمیم دارید خارج از قلمرو فعالیت کنید بسیار شیطانی پیچیده است.

اختصاصی جای خود را دارد

این روش های ارتباطی قدیمی و اختصاصی هنوز جای خود را دارند، زیرا امکان اتصال سریع و آسان بین محصولات یک تامین کننده را فراهم می کند. برای سیستم های ساده که هیچ برنامه ای برای گسترش یا اتصال به سایر ملفه ها ندارند، ارتباط اختصاصی یک گزینه است و برای مدتی ادامه خواهد داشت.

این مطلب را از دست ندهید درک اصول PLC

بسیاری از تأمین کنندگان PLC هنوز از این اتصالات فیزیکی و سیمی قدیمی – که اغلب مبتنی بر اتصال RS-232C، RS-422 و RS-485 هستند – و پروتکل های ارتباطی اختصاصی مربوطه پشتیبانی می کنند.

به عنوان مثال، برخی از PLC های AutomationDirect از یک شبکه لایه فیزیکی سریال RS-232C یا RS-422 با پروتکل DirectNET برای ارتباطات استفاده می کنند. این پروتکل می تواند برای ارتباط PLC به PLC از طریق یک شبکه به نقطه یا چند نقطه با استفاده از دستورالعمل های استاندارد PLC یا گفتگو با HMI های C-more AutomationDirect استفاده شود.

وقتی سیستم کنترل نیاز به فعالیت در خارج از یک تامین کننده واحد داشته باشد، با شروع لایه فیزیکی، استانداردهای ارتباطی برجسته می شوند.

لایه فیزیکی هم مکانیکی است و هم الکتریکی

بسیاری از اوقات لایه فیزیکی با محیط فیزیکی مانند کابل، اتصالات، کارت های رابط شبکه و سخت افزار انتقال بی سیم اشتباه گرفته می شود. از این نظر فیزیکی نیست، اگرچه لایه فیزیکی رابط مکانیکی و الکتریکی مورد نیاز را با محیط فیزیکی تعریف می کند.

لایه فیزیکی نحوه اتصال لایه پیوند داده بالایی را در مدل ارتباطی Open Systems Interconnection (OSI) درون رایانه به دستگاههای فیزیکی تعریف می کند. این اساساً الزامات سخت افزاری همراه با نمودارها و مشخصات برای ارتباط موفقیت آمیز در سطح بیت با دستگاه های مختلف است. لایه فیزیکی نه تنها مواردی مانند نرخ بیت، انتقال الکتریکی، سیگنال های رادیویی نوری یا رادیویی و کنترل جریان را در ارتباط سریال غیر همزمان تعریف می کند، بلکه انواع کابل ها و شکل اتصالات را نیز تعریف می کند.

این مطلب را از دست ندهید انواع ارتباطات plc

پس از تعریف الزامات سخت افزاری لایه فیزیکی، برخی از نمونه های پروتکل هایی که می توانند در لایه های مختلف فیزیکی قرار بگیرند عبارتند از:

پروتکل اختصاصی بارکد خوان با استفاده از اتصال نقطه به نقطه RS-232
پروتکل های درایو موتور چندین دستگاه را با اتصال چند قطره ای RS-422/485 متصل می کند
پروتکل چاپگر از طریق یک رابط موازی
اترنت برای اتصال به کارخانه یا شبکه کنترل
Universal Serial Bus (USB) برای اتصال به صفحه کلید
بلوتوث برای اتصال به میکروفون بی سیم

RS-232، RS-422/485 و رابط های موازی ده ها سال است که وجود دارند و هنوز هم به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند. اما اترنت، USB و بلوتوث پروتکل های لایه فیزیکی هستند که معمولاً در محصولات و برنامه های جدید مشخص می شوند و جهت آینده ارتباطات PLC را نشان می دهند.

رسانه فیزیکی و اتصالات تحت تأثیر نوع لایه فیزیکی انتخاب شده قرار می گیرند زیرا نوع کابل، توپولوژی، تعداد دستگاه ها، حداکثر سرعت انتقال و حداکثر فاصله کابل را تعیین می کند.

0/5 (0 نقد و بررسی)

سوالات خود را در این بخش با ما در میان بزارید کارشناسان ما پاسخگوی شما هستند