تفاوت بین PLC و ریز پردازنده در چیست؟
بسیاری از دستگاه های مدرن حاوی ریز پردازنده ها هستند. کنترل کننده منطقی قابل برنامه ریزی (PLC) نوعی کامپیوتر است که به طور خاص برای کاربردهای صنعتی طراحی شده است. ریزپردازنده واحد پردازش مرکزی (CPU) رایانه است.
تفاوت
PLC ها خطوط تولید را به صورت روان ادامه می دهند. همه PLC ها حاوی یک یا چند ریز پردازنده هستند اما همه ریز پردازنده ها در PLC استفاده نمی شوند. رایانه های رومیزی، لوازم خانگی، اتومبیل و وسایل الکترونیکی مصرفی احتمالاً حاوی یک یا چند ریز پردازنده هستند.
امکانات
ریزپردازنده تنها یک جز component دستگاه الکترونیکی است و قبل از عملکرد به مدارهای اضافی، حافظه و میان افزار یا نرم افزار نیاز دارد. PLC یک کامپیوتر کامل با ریز پردازنده است. یک PLC می تواند برای کنترل انواع مختلف دستگاهها، با استفاده از زبانهای برنامه نویسی نسبتاً ساده مانند Ladder Logic، که شبیه نمودار مدار با کلیدها، سیم پیچ ها، رله ها و سایر اجزای الکتریکی است، برنامه ریزی یا برنامه ریزی مجدد کند، نمایانگر اپراتورهایی مانند True / False، شمارنده ها، تایمرها و محاسبات عددی.
PLC ها جای مدارهای الکتریکی پیچیده را گرفتند.
PLC ها برای اولین بار در اواخر دهه 1960 معرفی شدند و برای اولین بار برای کنترل خطوط مونتاژ خودرو مورد استفاده قرار گرفتند. اولین PLC ها به رایانه های اصلی یا مینی کامپیوتر شباهت داشتند. با تکامل فناوری ریزپردازنده، PLC ها بسیار کوچکتر شدند و به قابلیت ها و قدرت پردازشی جدیدی دست یافتند.
برنامه های کاربردی
PLC اکنون تقریباً در هر صنعتی استفاده می شود. PLC دستگاه ها را در کارخانه ها، نیروگاه ها، میادین نفتی و حتی وسایل نقلیه کنترل می کند. ریزپردازنده ها تقریباً “مغز” تقریباً هر دستگاه الکترونیکی هستند.
حقیقت خنده دار
قبل از اختراع PLC، مدارهای الکتریکی دستگاه های صنعتی را کنترل می کردند. PLC در اصل یک مدار الکتریکی “مجازی” است که می تواند با چند فشار کلید پیکربندی شود. ریزپردازنده ها در ظرفیت های خود ثابت هستند.
