آشنایی با عملکرد PLC ها
هنگامی که از سندرم (جعبه سیاه) عبور کردید، عیب یابی PLC در مقایسه با سیستم های کنترل سیم دار سخت تر است. کنترل کننده های منطقی قابل برنامه ریزی (PLC) به عناصر مهم ساخت سیستم های خودکار تبدیل شده اند. از آنجا که توانایی آنها دائماً افزایش می یابد در حالی که هزینه آنها کاهش می یابد، PLC ها موقعیت خود را به عنوان وسیله مورد نظر برای طیف گسترده ای از وظایف کنترلی تقویت می کنند.
PLC چیست؟
به طور خلاصه، PLC یک وسیله الکترونیکی دیجیتال است که شامل یک حافظه قابل برنامه ریزی (تغییر پذیر) است که توالی دستورالعمل در آن ذخیره می شود. این دستورالعمل ها PLC را قادر می سازند تا عملکردهای مختلف کنترل مفیدی مانند منطق رله، شمارش، زمان بندی، توالی و محاسبه حساب را انجام دهند. این توابع معمولاً برای نظارت و کنترل تک تک ماشینها یا فرایندهای پیچیده از طریق ورودی و خروجی (I / Os) استفاده می شوند. ماژول های ورودی و خروجی متصل به PLC رابط های الکترونیکی آنالوگ یا دیجیتال را به دنیای خارجی ارائه می دهند. PLC ورودی ها را می خواند، آنها را از طریق یک برنامه پردازش می کند و خروجی تولید می کند.
یکی از دلایل محبوبیت PLC قابلیت اطمینان بالای آنها در محیط های سخت صنعتی است. با این حال، گاهی اوقات، همه چیز اشتباه است و عیب یابی لازم است. افرادی که با PLC آشنا نیستند، معمولاً از عیب یابی دستگاهی که به نظر می رسد یک “جعبه سیاه” مرموز باشد، ترس دارند، اما در واقع PLC های امروزی در واقع سیستم های بسیار باز هستند که تشخیص آنها نسبتاً آسان است.
عملکرد داخلی PLC را می توان از طریق یک برنامه نویس دستی، ترمینال یا رایانه شخصی کنترل کرد و چراغ های نشانگر زیادی برای عیب یابی I / O در نظر گرفته شده است.
فرضیات پیش رو
هدف این مقاله این است که فقط اصول عیب یابی PLC را پوشش دهد، بنابراین در مورد آنچه در مورد آن بحث خواهد شد محدودیت هایی وجود دارد. اول، این فرض بر این است که سیستم PLC مورد تجزیه و تحلیل در گذشته ای نه چندان دور به درستی کار می کند، بنابراین مشکلات اشکال زدایی برنامه و خطاهای سیم کشی که بیشتر از یک حالت راه اندازی معمول هستند، برطرف نمی شوند. همچنین فرض بر این است که PLC با استفاده از نوعی منطق نردبان و نه یک زبان سطح بالاتر برنامه ریزی شده است و بحث محدود به متداول ترین انواع ماژول ورودی / خروجی است، یعنی مواردی که از ورودی ها و خروجی های دیجیتال و آنالوگ پشتیبانی می کنند.
عملکرد PLC
اولین قدم در عیب یابی PLC این است که تصمیم بگیرید آیا مشکل داخلی پردازنده است یا در سیستم ورودی / خروجی است. طبیعی به نظر می رسد که تصور کنیم بیشتر سو عملکردهای سیستم های PLC به دلیل مشکلات پردازنده است، اما در واقع عکس این قضیه است. تجربه نشان داده است که بیش از 80٪ از تمام اختلالات PLC را می توان در مشکلات ماژول های ورودی / خروجی یا تجهیزات صحرایی جستجو کرد. بعلاوه، تشخیص اینکه مشکلی در پردازنده وجود دارد یا در سیستم ورودی / خروجی نسبتاً آسان است زیرا هر نوع مشکل امضای منحصر به فردی دارد.
مشکلاتی که می توانند در یک ماژول ورودی / خروجی خاص یا حتی یک دستگاه ورودی یا خروجی خاص قرار بگیرند، معمولاً خارجی هستند، در حالی که مشکلات داخلی معمولاً منجر به خرابی گروه های بزرگ، رفتارهای نامنظم در سطح جهانی یا حتی خرابی کامل سیستم PLC می شود.
بیایید ابتدا علل احتمالی مشکلات داخلی را بررسی کنیم.
اولین چیزی که باید بررسی شود یکپارچگی قدرت و زمین PLC است. سیم و برق و زمین را بصری بازرسی کنید، به دنبال اتصالات شل، خورده یا مشکوک باشید. با اندازه گیری ولتاژ بین ترمینال زمین PLC و یک زمین شناخته شده می توان یکپارچگی زمین را بررسی کرد. با استفاده از یک متر دیجیتال تنظیم شده در کمترین مقیاس، هر دو ولتاژ AC و DC باید صفر باشند.
منبع تغذیه همچنین می تواند به صورت الکتریکی آزمایش شود. اگر پردازنده PLC منبع برق متناوب دارد، ولتاژ ورودی را بررسی کنید. باید در محدوده پیشنهادی سازنده باشد. پردازنده های PLC در واقع با ولتاژ DC کار می کنند، بنابراین باید آن را نیز بررسی کرد. هر یک از خروجی های منبع تغذیه DC را اندازه گیری کرده و بررسی کنید که آیا ولتاژها در محدوده توصیه شده هستند.
همچنین منابع DC را برای وجود امواج AC بررسی کنید. این کار را می توان با استفاده از یک متر دیجیتال تنظیم شده در دامنه AC کم انجام داد و مقدار اندازه گیری شده باید کاملاً پایین تر از مشخصات سازنده باشد. موج دار شدن بیش از حد اثرات شدیدی بر عملکرد ریز پردازنده ها و دستگاه های حافظه ای دارد که معمولاً در پردازنده های PLC یافت می شوند.
